Ονειρο χειμερινης νυκτος

Το βραδυ ονειρευτηκα το γαμο μιας παλιας μου καψουρας. Εμπαινε σε ενα μπαρ και μου φωναξε σ αγαπω .Κι ενα κυμα ευφοριας και γλυκας μου γεμισε τα σωθικα μεχρι που με πλησιασε και με προσπερασε και πηγε στην κοπελα που καθοταν απο πισω μου, αγκαλιαστηκαν , φιλιθηκαν και παντρευτηκαν μπροστα μου μεσα στο μπαρ κι εγω ημουν αγνωστη μεταξυ αγνωστων κι αρχισα να κλαιω τοσο γοερα που ξυπνησα με ενα βαρος στο στηθος.
Δε σημαινε και τιποτα για μενα , μια τριμηνη καψουρα ηταν που ειχα υποτιθεται προ πολλου ξεχασει, ενας ακομη τυπος που ετυχε να γεμισει ενα κενο καποτε και εχουμε πια τελειως χαθει.
Τελικα ομως ολοι αφηνουν το σημαδι τους καπου μεσα μας.
Καθε φιλι που ανταλλαξαμε , καθε κουβεντα που ειπωθηκε και φαινεται σβησμενη απο το χρονο και τις νεες εμπειριες δινοντας την ψευδαισθηση οτι μονο το παρον υπαρχει και οτι ολα τα προηγουμενα γιναν σε καποιον αλλο σε μια αλλη ζωη, ολα εδω παραμενουν γραμμενα σαν τις γραμμες στην παλαμη, κανεις δεν τους δινει σημασια , αλλα υπαρχουν, μας καθοριζουν, μας στοιχειωνουν.
Περιεργο πραγμα το παρελθον και απομη πιο περιεργο η μνημη.
Τί σβήνει , τί κραταει , τι απωθεί, τι επαναφερει...
Όλα ειναι ακριβως κατω απο το δερμα βραζουν και κυλανε μαζι με το αιμα μας ..
Με ένα κόψιμο αναβλύζουν και ξεχύνονται και τα βλεπεις καθαρα και αναρωτιεσαι..
Εδω ηταν;;;Εγω ημουν αυτη;;

Δεν θελω να παντρευτω κι ουτε με νοιαζει πια αν παντρευτει αυτος.
Ήρθε απλως να μου θυμισει οτι οι επιθυμιες μου μεχρι και τωρα με προσπερνουν και παντρευονται μια αλλη, εναν αλλον, όπως τοτε εκεινος προσπερασε την καψουρα μου.
Ωραιο τροπο βρηκε.
Κολο υποσυνειδητο!

Η μνημη του σαργου....

Καθεται διπλα μου και παιζει κιθαρα..ειναι τοσο ρομαντικος..η φωνη του ειναι σα χαλασμενο γραμοφωνο.Προτιμώ να με φιλαει παρα να τραγουδαει( ωχ θεε μου παλι φαλτσο έκανε).Ειναι όμορφος, δυνατος , σιγουρος και η φωνη του οταν μιλαει ειναι σαν ραδιοφωνικου παραγωγου... Όταν τραγουδάει όμως είναι σα να γρατζουναει τα τζαμια... Και αυτην την περιοδο διαβαζει ενα βιβλιο με τιτλο η μνημη του σαργου.(του αρεσει το ψαρεμα). Και βλεπει και την κασετα στο βιντεο απο το περιοδικο "το ψαροντουφεκο". Κι αναρωτιεμαι ..τι ειδους αναμνησεις μπορει να εχει ο σαργος..ϊσως να θυμαται τοτε που η φωνη του καλου μου καθως τραγουδουσε στο φουσκωτο τον εσωσε απο βεβαιο μπαξιμο. Τα ψαρια αραγε εχουν αυτια;; Ααχ το μωρο μου βλεπει τι γραφω και με κοροιδευει ..λεει πως εμεις που το παιζουμε ουσιαστικές κουλτουριάρες εξυπνογκόμενες και διαβαζουμε πεζογραφηματα, ελεγειες σονετα και παπαρολογιες το μονο που καταφερνουμε ειναι να αποκτουμε ψυχολογικα προβληματα σαν τους συγγραφεις που ηταν ολοι προβληματικοι, παιδεραστες και αυτοκτονουσαν..Ε, δεν εχει κι αδικο...Εδω που τα λεμε ποσο μπορει να σε προβληματοσει ο σαργος ;;Το πολυ πολυ να σου ανοιξει την ορεξη..